Από Αλίκη Διακάκη
Στη Βασιλίσσης Όλγας 180 & Θεμιστοκλή Σοφούλη βρίσκεται ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια του αρχιτεκτονικού ρεύματος του εκλεκτικισμού – η Βίλα Μπιάνκα, ο οποίος άνθισε τον 19ο και τον 20ο αιώνα, παράλληλα έχει αρκετά art nouveau αλλά και αναγεννησιακά στοιχεία. Επρόκειτο για την έπαυλη του βιομήχανου, Ισπανοεβραϊκής καταγωγής, Ντίνο Φερναντεζ Ντιάζ.
Το σχέδιο του αρχιτέκτονα Πιέτρο Αρριγκόνι ολοκληρώθηκε από το συνεργείο του Ντεμπρελή Τζώρτζη Σιαγά την περίοδο 1911-1913. Ήταν το δώρο του για το γάμο τους στην Ελβετίδα, Blanche de Mayer, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, την Αλίνε, την Νίνα και τον Πιέρρε. O δεσμός που σύναψε η κόρη του Αλίνε με τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Σπύρο Αλιμπέρτη κατακρίθηκε από την κοινωνία λόγω των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων που είχαν, και απασχόλησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τα μέσα ενημέρωσης της εποχής. Έτσι οι δύο νέοι αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στην Αθήνα και η Αλίνε να βαπτιστεί χριστιανή πριν την τέλεση του γάμου τους. Έπειτα επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη και εγκαταστάθηκαν στην Κάζα Μπιάνκα. Το 1941 το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία ενός Ιταλού προξένου όμως το ζεύγος Αλιμπέρτη συνέχισε να κατοικεί στο ισόγειο. Αργότερα, όταν η έπαυλη επιτάχθηκε από τους Ναζί και ξεκίνησαν οι διωγμοί των Εβραίων, αναγκάστηκαν να φυγαδευθούν στην Ιταλία μαζί με τους γονείς της. Εκεί εγκαταστάθηκαν σε ένα ξενοδοχείο του χωριού Μέινα, ως το 1943, οπού οι γονείς της εκτελέστηκαν από τα στρατεύματα των SS.
Το 1965 η έπαυλη αγοράστηκε από τους Τριάρχου και τους Μαλλάχ. Δώδεκα χρόνια αργότερα χαρακτηρίστηκε επίσημα από το Υπουργείο Πολιτισμού ως έργο τέχνης. Ήδη όμως είχαν ξεκινήσει παράνομα η αφαίρεση των πατωμάτων του κτιρίου, των ξυλόγλυπτων πορτών, των κουφωμάτων και κυρίως των δοκαριών, γεγονός που προκάλεσε την κατάρρευση των ορόφων και ενός τμήματος της στέγης του κτιρίου. Υποβλήθηκαν τρεις αιτήσεις αποχαρακτηρισμού του κτιρίου το 1977, το 1981 και το 1983, ευτυχώς όμως οι αποφάσεις ήταν αρνητικές. Τελικά το 1993 συντάχτηκε μελέτη για την αποκατάσταση των φθορών του κτιρίου από ομάδα αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών υπό την εποπτεία του καθηγητή Νικόλαου Μουτσόπουλου. Οι εργασίες αναστήλωσης έγιναν την τριετία 1994-1997. Από το 2013 στο κτίριο στεγάζεται η Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης.
Το κτίριο στεγάζει μια πληθώρα από βυζαντινές και μεταβυζαντινές εικόνες, ζωγραφικούς πίνας και χαρακτικά έργα που αξίζει να επισκεφθείτε.
Το 1985 η συλλογή της πινακοθήκης εμπλουτίστηκε σημαντικά από δημιουργίες καλλιτέχνων της πόλης. Στην πινακοθήκη βρίσκονται αρκετά έργα της Όπυς Ζούνη, του Αγήνορα Αστεριάδη, του Αλέκου Φασιανού, της Βάσως Κατράκη, του Γιώργου Παραλή, του Κενάν Μεσαρέ, του Μιχαήλ Τόμπρου, του Πεντζίκη, του Νικόλαου Γύζη, του Παναγιώτη Τέτση, του Πολύκλειτου Ρέγκου, του Σπύρου Βασιλείου, του Σπύρου Παπαλουκά.
Η Πινακοθήκη διαθέτει και μια συλλογή χριστιανικών εικόνων ιδιαίτερης σημασίας, οι οποίες χρονολογούνται από τον 14ο μέχρι και τον 19ο αιώνα. Ένα μεγάλο μέρος αυτών φιλοτεχνήθηκαν στα ζωγραφικά εργαστήρια της Θεσσαλονίκης, στη διάρκεια της βυζαντινής εποχής και την περίοδο της τουρκοκρατίας. Το 1987, το δεύτερο τμήμα Κοιμητηρίων Ευαγγελίστριας της Διεύθυνσης Δημοτικών Προσόδων του Δήμου Θεσσαλονίκης παρέδωσε εξήντα τρεις εικόνες με σκοπό να μελετηθούν και έπειτα να ενταχθούν στη συλλογή. Ένα χρόνο αργότερα, η 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ανέλαβε τη συντήρηση τους. Τριάντα πέντε από αυτές εκτέθηκαν το 1992, στη Ροτόντα και έπειτα στην Δημοτική Πινακοθήκη. Το 1993 προστέθηκαν, από τον ίδιο ναό, 13 ακόμα εικόνες του τέμπλου, το ένα από τα δύο φύλλα της Ωραίας Πύλης του Αγίου Βήματος και ο Σταυρός. Η αρχαιολόγος Δρ.Τούρτα ανέλαβε την επεξεργασία αυτού του υλικού και τη δημιουργία του καταλόγου της συλλογής.
Τέλος, η συλλογή Χαρακτικής της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης συγκροτήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70′. Περιλαμβάνει 360 έργα χαρακτικής τα οποία προήλθαν επί το πλείστων από δωρεές και κάποιες αγορές. Το μεγαλύτερο μέρος αποτελεί φιλοτεχνήματα Ελλήνων χαρακτών από διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ελάχιστα από αυτά προέρχονται από ξένους καλλιτέχνες.
Αυτή η συλλογή περιλαμβάνει 205 έργα του Σωτήρη Χρηστίδη.
Αναμφισβήτητα μια επίσκεψη στην ιστορική έπαυλη θα σας μείνει αξέχαστη καθώς πρόκειται για ένα μικρό θησαυρό τόσο από αρχιτεκτονική αλλά και από εικαστική άποψη. Είναι ένα ταξίδι μέσα από το οποίο ξεναγούμαστε σε διαφορετικές μορφές της τέχνης και σε άλλες εποχές καταφέρνοντας έτσι να δανειστούμε τα μάτια των καλλιτεχνών και να δούμε ίσως με ένα διαφορετικό πρίσμα.
Ώρες λειτουργίας
Δευτέρα: κλειστά Τρίτη: 10.00-17.00
Τετάρτη: 10.00-17.00
Πέμπτη: 9.00-20.00
Παρασκευή:10.00-17.00
Σάββατο: 10.00-17.00
Κυριακή: 9.00-20.00
Εισιτήρια: Δωρεάν Είσοδος
Διεύθυνση: Θεμιστοκλή Σοφούλη 3, Θεσσαλονίκη 546 46
Τηλ: +30 231 042 7555
Email: pinakothiki@thessaloniki.gr
Δημοσιεύσεις προβολών:
ΑφΗστε Ενα ΣχΟλιο
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *